Η σοφιστεία της κυκλικής χρονολόγησης

Ένα αταίριαστο παράδειγμα ισοδυναμεί με λαϊκίστικο τέχνασμα

Οι χρονολογήσεις της επιστήμης, γίνονται όλο και πιο ακριβείς, όλο και πιο τεκμηριωμένες, όλο και πιο λεπτομερείς. Γι' αυτό και οι Δημιουργιστές, ανακάλυψαν το τέχνασμα των "κυκλικών χρονολογήσεων". Είναι ένας Δημιουργιστικός μύθος, που με βάση ένα κακό και αταίριαστο παράδειγμα δημιουργεί σύγχυση σε όσους δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες για το θέμα της τεκμηρίωσης των χρονολογήσεων.

.

Το σόφισμα της κυκλικής χρονολόγησης

Όλο και συχνότερα βρίσκουμε σε Δημιουργιστικά συγγράμματα, το παράδειγμα της "κυκλικής χρονολόγησης", που σκοπό έχει να αμφισβητήσει την αξιοπιστία των Επιστημονικών χρονολογήσεων. Γι' αυτό και στο παρόν άρθρο θα δείξουμε πόσο άτοπο είναι, και πόσο εσφαλμένη ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΗ είναι η χρήση αυτού του πολύ κακού παραδείγματος.

Ας δούμε το επιχείρημα, όπως το περιγράφει ο π. Ιωάννης Κωστώφ, στο ατυχές βιβλίο του "Συμβολή στην τελετή λήξεως της θεωρίας της Εξελίξεως" (Β΄ Έκδοση 1996), σελ. 186 και 187, με το ακόλουθο διασκεδαστικό μεν, αλλά πολύ αταίριαστο παράδειγμα:

"Όλη αυτή η παλινωδία και τακτική των εξελικτικών μας θυμίζει μια διασκεδαστική ιστορία, την οποία κρίνουμε καλό να αναγράψουμε για να φανεί πιο εποπτικά αυτό που θέλουμε να πούμε:

Ζούσε κάποτε σε μια πόλη ένας ρολογάς. Στη μέση της βιτρίνας του, ανάμεσα στα μικρά και μεγάλα ρολόγια του, είχε κι ένα μεγάλο, που έδειχνε "με ακρίβεια" την ώρα. Πολλοί περαστικοί πλησίαζαν καθημερινά τη βιτρίνα του ρολογά για να δουν τη σωστή ώρα. Και ήταν τούτο όλως διόλου φυσικό. Δεν παραξενευόταν γι' αυτό ο ρολογάς. Μάλλον καμάρωνε.

Ένας όμως απ' όλους του έκανε πάντα εντύπωση. Γεροντάκος σκυφτός, ακουμπώντας στο μπαστούνι του, περνούσε κάθε πρωί από το δρόμο του ρολογά, έσκυβε στη βιτρίνα, φορούσε τα ματογιάλια του και διόρθωνε ένα παλιό ρολόι τσέπης. Αυτό γινόταν κάθε μέρα, ώσπου ο ρολογάς δεν βάστηξε και τον ρώτησε ποιος είναι.

-Δεν με ξέρεις; Απάντησε ο γέρος. Εγώ είμαι που ρυθμίζω το ρολόι της Δημαρχίας να κτυπά στις δώδεκα το μεσημέρι.

-Τι λες; είπε μ' έκπληξη ο ρολογάς. Και γω κάθε μεσημέρι διορθώνω το ρολόι μου με το ρολόι της Δημαρχίας!

Αποκάλυψη, αλήθεια, αυτή και για τους δύο! Ο ένας στηριζόταν στον άλλο. Κανένας όμως από τους δυο δεν ήξερε τη σωστή ώρα!

Αν μεταφέρουμε το παράδειγμα αυτό στο θέμα μας θα πρέπει να πούμε ότι οι παλαιοντολόγοι παραπέμπουν στους βιοχημικούς και οι βιοχημικοί στηρίζονται στους παλαιοντολόγους..."

Παρατηρούμε ότι εδώ επιχειρείται να παρουσιασθεί η λογική της χρονολόγησης των επιστημόνων ως "κυκλική". Δηλαδή, ως δύο σκέλη αστήρικτα, που το ένα στηρίζεται στο άλλο, αλλά που τελικά και τα δύο βρίσκονται στον αέρα. Όμως αυτό το παράδειγμα απέχει αφάνταστα από την πραγματικότητα!

Τα ατοπήματα του κακού αυτού παραδείγματος

Ας δούμε λοιπόν τους λόγους, για τους οποίους το παράδειγμα αυτό είναι άτοπο, και παραπλανητικό:

1. Τα πρόσωπα του παραδείγματος ήταν δύο. Οι επιστημονικοί τομείς όμως που συνεργάζονται για την κατάρτιση χρονολογήσεων, είναι ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ! (και όχι μόνο οι Παλαιοντολόγοι και οι Βιοχημικοί που αναφέρει ο π. Κοστώφ). Και θα ήταν στατιστικά αδύνατον, ακόμα και κατά τύχην, να αλληλοπαρασυρθούν ΟΛΟΙ τους, από όποιο "ρολόι" κάνει λάθος. Μάλλον το λάθος ρολόι που θα ήταν η εξαίρεση, θα διορθωνόταν με βάση τα πολλά που συμφωνούν μαζί του.

2. Τα δύο πρόσωπα του παραδείγματος, (ο ρολογάς και ο γεράκος), αγνοούσαν ότι ο ένας απ' αυτούς συμβουλευόταν τον άλλο, γι' αυτό και οι χρονολογήσεις τους είναι αστήρικτες και ανεξέλεγκτες. Αντιθέτως, οι διάφορες μέθοδοι της επιστήμης, ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ λαμβάνουν υπ' όψιν τους, τα πορίσματα και των άλλων επιστημονικών τομέων, ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ! Γι' αυτό και δεν παρασύρονται σε σφάλματα, αλλά αντιθέτως ΕΛΕΓΧΟΥΝ και τους τομείς εκείνους που δεν είναι τόσο ακριβείς.

3. Ο ρολογάς και ο γεράκος, δεν είχαν δικό τους σημείο αναφοράς, ώστε να το συμβουλεύονται, αλλά ο ένας συμβουλευόταν ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ το ρολόι του άλλου. Στην πραγματικότητα όμως, Ο ΚΑΘΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ, έχει δικό του σημείο αναφοράς. Για παράδειγμα, η κάθε μέθοδος πυρηνικής χρονολόγησης, στηρίζεται στο χρόνο ΗΜΙΖΩΗΣ των ραδιενεργών στοιχείων, (που είναι φυσικά πάρα πολλά!). Οι βιολόγοι, στηρίζουν τα βιολογικά τους ρολόγια, στον ΠΑΡΑΤΗΡΗΜΕΝΟ στατιστικά ρυθμό των μεταλλάξεων διαφόρων οργανισμών. Οι Παλαιοντολόγοι, στη ΣΥΝΕΠΕΣΤΑΤΗ διαδοχή των γεωλογικών στρωμάτων, που ανάλογα με την παλαιότητα έχουν και διαφορετικό περιεχόμενο (όταν είναι αδιατάρακτα από γεωλογικές ή άλλες διεργασίες). Οι Αστρονόμοι στηρίζονται στη ΜΕΤΡΗΜΕΝΗ ταχύτητα του φωτός, και στο φαινόμενο Νόπλερ, για να βρουν πριν από πόσα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια έτη ξεκίνησε το φως από τον κάθε γαλαξία που βλέπουμε στον ουρανό. Και στηρίζονται επίσης στα ΠΑΡΑΤΗΡΗΜΕΝΑ τροχιακά χαρακτηριστικά της γης, για να εντοπίσουν τις περιόδους των παγετώνων και θέρμανσης του πλανήτη, και το πότε αυτά συνέβησαν. Ομοίως στηρίζονται στην καταμέτρηση και στατιστικό υπολογισμό των μετεωριτών, για να βρουν πόσα εκατομμύρια χρόνια χρειάσθηκαν για να δημιουργήσουν το ανάγλυφο της κάθε επιφάνειας αστρικού σώματος. Οι Γεωλόγοι στηρίζονται στον ΜΕΤΡΗΜΕΝΟ ρυθμό απομάκρυνσης των ηπείρων, για να βρουν πριν από πόσα εκατομμύρια έτη χωρίσθηκαν η μία από την άλλη. Στηρίζονται επίσης και στην καταμέτρηση της πόλωσης των μαγνητικών σωματιδίων, για να βρουν την αντιστροφή της πόλωσης του μαγνητικού πεδίου της γης, σε κάθε γεωλογικό στρώμα.  Κάθε επιστημονικός τομέας, έχει μια βάση για να στηριχθεί, και ΔΕΝ στηρίζεται ο ένας στον άλλον, όπως εσφαλμένα υποστηρίζει το παράδειγμα που εξετάζουμε. Για όλα αυτά, έχουμε δώσει σαφείς αποδείξεις, στη σχετική μας ενότητα για τις χρονολογήσεις.

4. Τα δύο πρόσωπα του παραδείγματος, υιοθέτησαν ΑΚΡΙΤΑ το ένας την ώρα του άλλου. Αντιθέτως, ο καθένας επιστήμονας που χρονολογεί κάτι, τροφοδοτεί όλους τους άλλους με τα συμπεράσματα των ερευνών του, και λαμβάνει υπ' όψιν όλα τα δεδομένα όλων τους, για να εντοπισθεί με ακρίβεια η σωστή χρονολόγηση. Δεν έχουμε δηλαδή δύο τύπους που ο ένας αντιγράφει τον άλλον. Έχουμε πολλές χιλιάδες επιστήμονες εκατοντάδων επιστημονικών τομέων, που αντιπαραβάλλουν όλα τα δεδομένα για να βρουν απαντήσεις. Δεν έχουμε κάποιους που προσπαθούν να "μαντέψουν" τη σωστή ώρα που ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΕΙ, αλλά έχουμε χρονολογήσεις που κάποτε ήταν ΑΓΝΩΣΤΕΣ, και που εντοπίζονται με κάθε προσοχή και λεπτομέρεια, από την αντιπαραβολή όλων των στοιχείων.

5. Τα δύο πρόσωπα του παραδείγματος, δεν προέβησαν σε οποιαδήποτε πρόβλεψη για το ποια θα έπρεπε να είναι η σωστή ώρα, ώστε να ελέγξουν τον ισχυρισμό τους, αν είναι αληθινός, και να τον τεκμηριώσουν με την παρατήρηση. Αντιθέτως, απλώς αντέγραφαν ο ένας τον άλλον. Αντιθέτως, οι επιστήμονες προβαίνουν σε θεωρίες που επιδέχονται ελέγχου, και που τεκμηριώνουν ή απορρίπτουν με τον τρόπο αυτό μια θεωρία, και που προχωρούν σε όλο και ακριβέστερο εντοπισμό των χρονολογήσεών τους.

Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να ειπωθούν, όμως αυτά είναι αρκετά για να γίνει κατανοητό το παραπλανητικό αυτού του Δημιουργιστικού επιχειρήματος.

Τελικά, κυκλική δεν είναι η χρονολόγηση των επιστημόνων. Κυκλικός είναι ο συλλογισμός των Δημιουργιστών:

"Αρνούμαι να αποδεχθώ ένα επιστημονικό πόρισμα γιατί διαφωνεί στις ερμηνείες που δίνω - Άρα πρέπει να είναι λάθος αυτό το πόρισμα - Άρα πρέπει να είναι ανυπόστατο - Άρα είναι παράλογο - Άρα αφού είναι παράλογο δεν το δέχομαι!"

Ο κυκλικός συλλογισμός, βρίσκεται μόνο στο μυαλό των Δημιουργιστών (και φυσικά κάτι παρόμοιο και στο μυαλό των άθεων Εξελικτών που εξ αρχής αρνούνται το ρόλο του Δημιουργού σε αυτό το Θαύμα της Δημιουργίας).