Για δεκαετίες έκρυβαν τις Ορθόδοξες Εξελικτικές του θέσεις!

Για δεκαετίες το Δημιουργιστικό κατεστημένο κατάφερε να κρατήσει κρυφό, ότι ο κορυφαίος Ορθόδοξος Έλληνας Θεολόγος τού 20ού αιώνα, ο άνθρωπος που χώρισε τη θεολογία στη χώρα μας σε "προ Ρωμανίδη" και "μετά Ρωμανίδη" εποχή, αυτός που οδήγησε και πάλι την Ελληνική Θεολογία σε Πατερική πορεία, είχε αποδεχθεί τη θεωρία τής Εξέλιξης ως συμβατότατη με την Ορθόδοξη πίστη!

Οι φίλοι του ιερείς και Θεολόγοι, (ακόμα και Επίσκοποι), είναι πολλοί! Αλλά απέφευγαν επισταμένα να κάνουν γνωστό αυτό το "θέμα ταμπού" για τούς Δημιουργιστές, "υπό τον φόβο τών Ιουδαίων", δηλαδή μερικών Μεσαιωνιστών Δημιουργιστών, που πάντοτε πολεμούν κάθε επιστημονική πρόοδο, και κάθε σύγχρονη έκφραση τής Ορθόδοξης πίστης!

Πώς να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά τών κοιμισμένων συνειδήσεων τού Δημιουργιστικού Ταλιμπανισμού, λέγοντας ότι αυτός ο ευλογημένος πατέρας τής εποχής μας, στα ευλογημένα συγγράμματα τού οποίου θα υποκλίνονται οι μελλοντικές γενιές, αυτός ο "πατέρας τού 4ου αιώνα που βρέθηκε στον 20ό", (όπως έχει χαρακτηρισθεί), ήταν Εξελικτής; Και μάλιστα ΗΔΗ από τη δεκαετία τού 1980, ΠΡΙΝ ακόμα η Εξελικτική Θεωρία αποδειχθεί πέραν πάσης αμφιβολίας όπως σήμερα! Ήδη τότε που ακόμα ήταν μια θεωρία με ΙΣΧΥΡΕΣ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ από την Παλαιοντολογία αλλά όχι ακόμα με ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ όπως είναι σήμερα με τη βοήθεια τής Γενετικής.

Καιρός όμως να λάμψει η αλήθεια σε πείσμα όλων αυτών τών Ταλιμπάν που αγωνίζονται να αποκρύψουν την αλήθεια και πολεμούν με λύσσα την επιστήμη και τις Ορθόδοξες προϋποθέσεις τής Θεολογίας. Σε πείσμα αυτών που αγωνίζονται να μετατρέψουν την Ορθοδοξία σε μυθολογία και σε Δυτική Μεσαιωνική σέκτα, πολεμώντας κάθε επιστημονική πρόοδο. Αυτούς για τούς οποίους στην παρακάτω ομιλία που θα διαβάσετε, ο π. Ι. Ρωμανίδης λέει "ότι είναι ανοησία μεγάλη και βλακεία, να κάθεται κανείς και να ασχολείται με απολογητικό τρόπο για ένα τέτοιο θέμα" και που γράφουν βιβλία που πολεμούν "τον Δαρβίνο και κάθε άνθρωπο που σκέπτεται".

Καλούμε και προκαλούμε λοιπόν εκείνη τη ΜΙΚΡΗ αλλά θορυβώδη φανατική μερίδα τών Δημιουργιστών, οι οποίοι σε αντίθεση με την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, και ερήμην Οικουμενικών Συνόδων και επισήμων δογμάτων τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, μάς συκοφαντούν δήθεν ως "αιρετικούς", επειδή δεν κλείνουμε τα μάτια στις επιστημονικές αποδείξεις, ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ, αν είναι συνεπείς προς τούς ισχυρισμούς τους, να τολμήσουν να πουν "αιρετικό" και τον ευλογημένο αυτό ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ. Ή ας χωνέψουν, ότι ο Μεσαίωνας πέρασε και οι πυρές δεν ανάβουν πλέον στις ελεύθερες χώρες. Ας χωνέψουν ότι δεν θα καταφέρουν να δημιουργήσουν διχασμό και διάσπαση στο Σώμα τών Ορθοδόξων Χριστιανών, είτε οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε στην Εξέλιξη είτε όχι.

Ας τολμήσουν να διακηρύξουν λοιπόν επίσημα ότι και ο π. Ι. Ρωμανίδης είναι "αιρετικός" όπως κάνουν για εμάς, ή ας σιωπήσουν για πάντα, μαζί με τούς ομοίους τους που κήρυτταν κάποτε μια "ακίνητη επίπεδη γη".

Σε μια προσπάθεια να σκοτίσουν την αλήθεια, κάποιοι φανατικοί Δημιουργιστές, όταν δημοσιεύσαμε μικρό απόσπασμα από την παρακάτω ομιλία, μάς κατηγόρησαν για "νοθεία", "αναξιοπιστία" και "παραποίηση" τών λόγων τού π. Ι. Ρωμανίδη.

Τούς αφιερώνουμε λοιπόν ένα μεγαλύτερο τμήμα της, και τούς δίνουμε μαζί αυτή τη φορά και την πηγή, και ακόμα καλύτερα, τούς δίνουμε την ίδια την ΗΧΗΤΙΚΗ ομιλία, (μαζί με άλλα 19 αρχεία ομιλιών τού ευλογημένου πατέρα τής Εκκλησίας μας Ι. Ρωμανίδη), για να τον ακούσουν με τα ίδια τους τα αφτιά, αφού εμάς μάς θεωρούν αναξιόπιστους.

Μπορείτε να κατεβάσετε τις ομιλίες από εδώ: http://anavaseis.blogspot.gr/2010/04/mp3-m-20.html

Ντοκουμέντο της πίστης τού π. Ι. Ρωμανίδη στην Εξέλιξη

Διαβάστε και ακούστε αυτό που προσπαθούν να σας αποκρύψουν επιμελώς οι Δημιουργιστές, για τον μεγαλύτερο Ορθόδοξο Έλληνα Θεολόγο του 20ού αιώνα!

Προφορική παράδοση στη Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών

Ημερομηνία ομιλίας: 4-2-1983.

(Λεπτό [αρχείου ομιλίας 04]: 25:05 ως 43:48).

Μιλάει ο π. Ι. Ρωμανίδης:

Τώρα, έχουμε το εξής πρόβλημα: Είναι το θέμα της Εξελίξεως του ανθρώπου.

Έχει διαπιστωθεί τώρα [Το 1983 που έγινε η ομιλία], ότι ο άνθρωπος πριν από 400.000 χρόνια, δεν ήταν όπως είναι τώρα ο Χόμο Σάπιενς. (Έχουμε ιστορία 500.000 ετών). Έχει μια περιορισμένη ιστορία. Παλαιότερα ο άνθρωπος είχε άλλη μορφή. Οπότε μέχρι τώρα, υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων, που έχουν διαπιστωθεί από τους ανθρωπολόγους, που είναι εξακριβωμένο ότι είναι άνθρωποι δηλαδή. Είναι ο Χόμο Χαμπίλις, ο Χόμο Ερέκτους και ο Χόμο Σάπιενς δηλαδή. ^[1]

Λοιπόν, ο Χόμο Χαμπίλις, έχουν διαπιστώσει την ύπαρξή του (με απόδειξη δηλαδή, όχι μόνο θεωρία), παραπάνω από 3.500.000 χρόνια ύπαρξης έχει αυτός ο άνθρωπος ^[2] δηλαδή [2 ακατανόητες λέξεις] Γιατί σήμερα δεν υπάρχει ο Χόμο Χαμπίλις.

Τώρα, εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ότι έχει διαπιστωθεί, ότι η φαιά ουσία κάθε όντος, έχει κάποια σχέση με την υψηλή ή χαμηλή λογικότητα του ανθρώπου. Όσο πιο λογικό είναι το ζώο, τόσο πιο μεγάλη είναι η φαιά ουσία. Όσο πιο υποτυπώδης είναι η λογικότης του ανθρώπου, τόσο πιο μικρή είναι η φαιά ουσία δηλαδή.

Τώρα, αυτό δεν ξέρω πόσον μπορεί να είναι απόλυτο, γιατί υπάρχουν πουλιά και έντομα που είναι τόσο μικρά, που έχουν καταπληκτική ας πούμε νοητική (ας το πούμε) δύναμη. Έχουμε τα μυρμήγκια, που έχουν έναν πολιτισμό πολύ αναπτυγμένο. Καταπληκτικό πολιτισμό δηλαδή. Υπάρχει ο πολιτισμός των μυρμηγκιών δηλαδή. [ακατανόητη φράση]

Είναι οργανωμένα. Έχουν βασίλισσες, έχουν στρατούς, έχουνε δεν ξέρω τι, υπάρχουν εργάτες, υπάρχουν τεμπέληδες, δηλαδή έχουν ένα οργανικό σύστημα κοινωνίας δηλαδή. Υπάρχουν οι δούλοι και οι λεύτεροι. Υπάρχουν δηλαδή υπόδουλοι [ακατανόητη φράση] Και είναι οργανωμένα σε [ακατανόητη λέξη] κοινωνία. Αλλά είναι οργανωμένη. Και πώς οργανώνονται κατ’ αυτό τον τρόπο δηλαδή; Διότι δεν είναι φυλή που υποτάσσει άλλη φυλή. Γιατί όλοι βγαίνουν από τους ίδιους δηλαδή. Εις την γέννηση δηλαδή. Ο ένας γεννιέται εργάτης, ο άλλος γεννιέται [ακατανόητη λέξη], η βασίλισσα γεννιέται βασίλισσα [ακατανόητη φράση]. ^[3]

Έχουμε μια πολύ λεπτομερή λειτουργία των διαφόρων ζώων, και η θεωρία που έχει επικρατήσει πλέον, είναι ότι κάθε είδος έχει εξελιχθεί ανάλογα με τις ανάγκες  προσαρμογής στο περιβάλλον, και με τις ανάγκες επιβιώσεως. Οπότε, οι ανάγκες επιβιώσεως και προσαρμογής στο περιβάλλον, έχουν δημιουργήσει τη μορφή που πήρε το σώμα τους και το οπτικό σύστημα στο σώμα του κάθε ζώου, και τις διάφορες ικανότητες. Άλλα ζώα έχουν γίνει κάστρα οχυρά και δεν κινούνται πολύ γρήγορα, άλλα κινούνται ας πούμε πάρα πολύ γρήγορα, για να πιάσουν το θύμα ή να φεύγουν από τους εχθρούς τους, κ.ο.κ. οπότε με την πάροδο του χρόνου υπάρχει μια σαφής εξέλιξη στα είδη της ζωής, και αυτό έχει διαπιστωθεί από τους Παλαιοντολόγους, και δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον, για το θέμα ότι υπάρχει αυτή η εξέλιξη των ειδών. Οποιοδήποτε ζώο έχει εξετάσει, βλέπει ότι έχει εξελιχθεί σε κληρονομημένες ανάγκες.

Τώρα, επικρατούσα θεωρία για τον άνθρωπο, είναι ότι ο άνθρωπος είχε μικρό εγκέφαλο, όταν υπήρχε μία ήπειρος στον κόσμο, και πριν γίνουν οι ήπειροι, πριν σηκωθούν τα βουνά,^[4] διότι σ’ αυτή την εποχή υπήρχε μια παραδεισιακή κατάσταση στην οποία υπήρχαν ξηροί καρποί παντού και μπόλικο χόρτο, και καθόταν ο άνθρωπος και έτρωγε ας πούμε έτοιμα φαγητά, σαν ένας Έλληνας ας πούμε στην Ομόνοια, στην Αθήνα [ακατανόητη φράση].

Οπότε ο άνθρωπος κατ’ αυτό τον τρόπο έτρωγε με ξηρούς καρπούς κλπ. Και από τα δόντια του φαίνεται καθαρά ότι δεν ήταν κρεωφάγος. Δεν έχει τα δόντια για να είναι κρεωφάγος δηλαδή, γι’ αυτό και μαγειρεύει τα κρέατα και τα λοιπά, (εκτός από μερικούς που κάνουν κιμά και τον τρώνε ωμό δηλαδή, [ακατανόητη φράση] ωμό κιμά δηλαδή, με μπαχαρικά. Πολύ ωραίο δηλαδή. Δεν ξέρω αν είναι επικίνδυνο, πάντως ωραίο είναι).

Πάντως δεν είχε λοιπόν διαμορφωθεί ο άνθρωπος για να τρώει κρέας. Αυτό που περιμένανε, η θεωρία φανταζόταν τον αρχαίο άνθρωπο ως άγριο, με δόντια κρεωφάγου. Καταλάβατε; Και ότι τα δόντια τα κρεωφαγικά εξέλειψαν όταν ο άνθρωπος έμαθε να κάνει φωτιά και να μαγειρεύει το φαΐ του, [ακατανόητη φράση] το μαγειρεμένο κρέας πιο εύγευστο κλπ, δημιουργήθηκε η κουζίνα του ανθρώπου κι έτσι δεν τα χρειάσθηκε και τα δόντια του άλλαξαν κ.ε.

Αλλά τώρα ξέρουμε καλά, ότι τα δόντια των ανθρώπων, την εποχή εκείνη πριν από 3.500.000 χρόνια, είναι τα ίδια δόντια που έχουμε και σήμερα. Ίσως με μερικές μικροδιαφορές δηλαδή, αλλά πάλι δεν είναι δόντια κρεωφάγου.

Τώρα, συνδυάζοντας αυτά τα γεγονότα με τις γνώσεις που έχουν οι γεωλόγοι, που ερευνούν το φαινόμενο των τεκτονικών πλακών, τη διαμόρφωση των σημερινών ηπείρων και τη διαμόρφωση των σημερινών βουνών και την αλλαγή του κλίματος της γης κτλπ, τώρα επικρατεί η θεωρία, γίνεται αποδεκτή πλέον, ότι ο άνθρωπος είχε μικρό εγκέφαλο όταν ήταν χορτοφάγος και δεν είχε να δουλέψει. Μετά όμως με την αλλαγή του κλίματος, αναγκάσθηκε και έγινε κυνηγός επειδή δεν υπήρχε αρκετό φαΐ  και έμαθε να κάνει παστά απ’ τα ζώα, που κυνηγούσε, για να μπορεί να πάει από το ένα Καλοκαίρι στο άλλο, γιατί τον Χειμώνα δεν έβρισκε φαγητό να φάει κ.ο.κ. και όταν άρχισε να αποταμιεύει φαγητό, ο εγκέφαλος αρχίζει να μεγαλώνει, και μετά όταν γίνεται γεωργός μεγαλώνει ακόμα περισσότερο διότι η γεωργία απαιτεί και γνώσεις πιο λογικές, και έτσι με την ανάπτυξη του πολιτισμού που βγαίνει από την ανάγκη της επιβιώσεως, και αφού σταμάτησε να είναι κυνηγός και έγινε γεωργός, μετά αναπτύχθηκε η πολιτική επιστήμη, γιατί οι γεωργοί έπρεπε να συσπειρωθούν να φυλάνε τα κτήματά τους από τους εχθρούς που θέλουν να πάρουν τα κτήματά τους. Οπότε οι μεγάλοι πόλεμοι, γνωρίζουμε από την ιστορία, αρχίζουν όταν αναπτύσσεται ο γεωργικός πολιτισμός. Και απ’ τον γεωργικό πολιτισμό αναπτύχθηκε η Γεωμετρία, η Μαθηματική, το ενδιαφέρον για τα ουράνια σώματα για τις καιρικές συνθήκες κ.ο.κ., και συγχρόνως αναπτύχθηκε και η μαγεία με όλα αυτά τα πράγματα [ακατανόητη φράση].

Τώρα, μέσα σ’ αυτό το χώρο, υπάρχει το θεολογικό πρόβλημα δηλαδή. Επικρατούσαν μέχρι προ χρόνων δηλαδή, ότι ο κόσμος αυτός είναι κάπου 5.500 ετών, αν κανείς πάρει την Π.Δ. ως γνώμονα για την ηλικία του κόσμου και τη δημιουργία του κόσμου, είναι σαφές ότι ο κόσμος στην Π.Δ. δημιουργήθηκε πριν από 5.000 χρόνια και όχι πρωτύτερα δηλαδή, οπότε ο κόσμος έχει τόσα χρόνια ύπαρξης. Τώρα ξέρουμε ότι ο κόσμος αυτός δεν υπάρχει μόνο όταν εμφανίζεται ο άνθρωπος, αλλά υπάρχει αυτός ο κόσμος προ εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ετών δηλαδή.^[5]

Το πιο μακρινό άστρο που έχει βρεθεί τώρα, είναι 10.000.000.000 έτη φωτός μακριά. Δέκα δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Απ’ εκεί μπορεί κανείς να καταλάβει ότι το σύμπαν είναι τουλάχιστον  πιο παλιό από εκείνο. 10.000.000.000 έτη φωτός δηλαδή. Πολύ παλιότερο απ’ αυτό. Δεν είναι έτσι; Πολύ παλιό.^[6]

Τώρα, μέσα στον χώρο αυτό δημιουργείται το πρόβλημα της θέσεως της Αγίας Γραφής. Γιατί υπάρχει παράταξις Χριστιανών, που ταυτίζουν την Αγία Γραφή με την αποκάλυψη, οπότε δημιουργούνται γι’ αυτούς ένα σωρό προβλήματα, αν η Αγία Γραφή είναι η αποκάλυψις, γιατί αν ο Θεός έχει αποκαλύψει, πώς ο Θεός απεκάλυψε ένα βιβλίο εις το οποίο δεν περιγράφονται σωστά αυτά που ο Ίδιος ο Θεός έχει κάνει, αν ο Θεός είναι ο Δημιουργός του κόσμου. Καταλάβατε;^[7]

Λοιπόν, το Θεολογικό πρόβλημα τώρα, είναι το θέμα της εμφανίσεως του ανθρώπου. Αν εξελίχθηκε από πίθηκο, ή  αν ο άνθρωπος εμφανίζεται ως άνθρωπος. Οπότε έχει εξέλιξη από ζώο και έγινε άνθρωπος; Ή εμφανίζεται ως άνθρωπος; Και μετά τι είναι άνθρωπος;^[8]

Οι σημερινές έρευνες στις οποίες γίνεται η σύγκρισις μεταξύ κυττάρων πιθήκων και κυττάρων ανθρώπων δηλαδή, ένας που δεν γνωρίζει να διακρίνει, θα πει αμέσως ότι είναι το ίδιο πράγμα, δεν υπάρχει καμία διαφορά για τα κύτταρα του πιθήκου και τα κύτταρα του ανθρώπου. Υπάρχει τόσο πολλή καταπληκτική ομοιότης που αν ένας ερασιτέχνης τα κοιτάξει, θα πει «μα είναι το ίδιο». ^[9]

Μετά, αν δει κανείς σκελετό πιθήκων, που έχουν βρεθεί από την αρχαιότητα, όπως είναι ο … ένας πίθηκος που είναι σύγχρονος του… (όχι πιθηκάνθρωπος), εε… [προφανώς εννοεί τον Αυστραλοπίθηκο, προσπαθεί να θυμηθεί αλλά η εγγραφή στο σημείο αυτό κόβεται] σκελετών των ποδιών ας πούμε, είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς καμία διαφορά, διότι αυτοί οι σύγχρονοι πίθηκοι προς τον Χόμο Χαμπίλις ήσαν ορθοπορούντες, δηλαδή περπατούσαν όρθια. Καταλάβατε; Κι αυτό είναι απόδειξη. Δηλαδή δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που περπατούσε όρθια, υπάρχουν τώρα παραδείγματα πιθήκων που περπατούσαν όρθια.

Η διαφορά η βασική μ’ εμάς, είναι με το χώρο του εγκεφάλου. Ο Χόμο Χάμπιλις έχει εγκέφαλο που είναι περίπου 700 κυβικά εκατοστά. Ο Χόμο Σάπιενς, ο μοντέρνος άνθρωπος, κατά μέσο όρο έχει χωρητικότητα μυαλού, 1400 κυβικά εκατοστά, κατά μέσο όρο.

Λοιπόν ο Χόμο Ερέκτους είναι μεταξύ των δύο. Είναι περίπου 900 κυβικά εκατοστά.

Οπότε η βασική διαφορά, στη διαμόρφωση του ανθρώπου, είναι ότι μεγαλώνει ο εγκέφαλος του ανθρώπου. Έχει διαπιστωθεί πλέον ότι ο εγκέφαλος μεγαλώνει ανάλογα με τον τρόπο ζωής του ανθρώπου. Όταν ήταν χορτοφάγος και καρποφάγος, έχει μικρούτσικο εγκέφαλο. Όταν γίνεται πλέον κυνηγός και είναι υποχρεωμένος πλέον ο άνθρωπος να ζει πιο περίπλοκη ζωή και πιο δύσκολη ζωή, μεγαλώνει εγκέφαλος για να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να προσαρμοσθεί στο περιβάλλον του. Και με την ανάπτυξη πλέον του Γεωργικού πολιτισμού, εμφανίζεται πλέον ο Χόμο Σάπιενς, και αναπτύσσεται ο εγκεφαλικός άνθρωπος, ο οποίος ζει πλέον με τη λογική του και με την πολιτιστική δηλαδή δομή της κοινωνίας, σε οργανωμένη κοινωνία, κ.ο.κ. Κι έχουμε αυτή την εξέλιξη.

Τώρα, το πρόβλημα είναι αν εξελίχθηκε ο άνθρωπος από τον πίθηκο, ή αν εμφανίζεται ο άνθρωπος ως άνθρωπος. Αυτό είναι Θεολογικό πρόβλημα, ή δεν είναι Θεολογικό πρόβλημα; Εγώ πιστεύω εις την ουσία, δεν είναι Θεολογικό πρόβλημα. Αλλά εξ απόψεως επιστημονικής βέβαια είναι πολύ ενδιαφέρον.

Τώρα, σύμφωνα με την εμπειρική μέθοδο ερεύνης, δεν μπορεί κανείς εκ των προτέρων να καθορίσει αν οι διάφορες θεωρίες είναι λανθασμένες ή όχι. Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει δογματικά, ή να αποφανθεί αυθεντικά, πώς έχει το θέμα, εξ απόψεως ας πούμε των μαρτυριών που θα βρεθούν εις τις θετικές επιστήμες γύρω από τέτοια θέματα.^[10] Και νομίζω ότι είναι ανοησία μεγάλη και βλακεία, να κάθεται κανείς και να ασχολείται με απολογητικό τρόπο για ένα τέτοιο θέμα. Διότι αν ο άνθρωπος εξελίχθηκε από πίθηκο, εξελίχθηκε από πίθηκο. Εάν δεν εξελίχθηκε από πίθηκο, δεν εξελίχθηκε από πίθηκο. Δεν είναι έτσι;

Δηλαδή δεν ξέρω αν υπάρχει καμία άλλη περίπτωση. Ή εξελίχθηκε από πίθηκο, ή δεν εξελίχθηκε από πίθηκο. Αυτό είναι το επιστημονικό πρόβλημα.

Τώρα, γιατί να χάνουμε την υπομονή μας ας πούμε και να γίνουμε νευρικοί και να νομίζουμε ότι θα πέσει κάτω η Ορθοδοξία, αν αποδειχθεί το ένα ή το άλλο, τι σημασία έχει; Γιατί η Ορθοδοξία δεν είναι παρελθοντολογία να κάνουμε θεολογία περί τού παρελθόντος. Κάνουμε θεολογία περί του παρόντος. Γιατί το ενδιαφέρον τής Ορθοδοξίας είναι για τον άνθρωπο όπως είναι τώρα.

Λοιπόν, εφ’ όσον η Ορθοδοξία είναι μια πνευματική ψυχιατρική, και εντάσσεται (κατά τη δική μου άποψη) στην ιατρική επιστήμη, διότι η κυρία μέριμνα, (όχι η μόνη μέριμνα), αλλά η κυρία μέριμνα τής Ορθοδοξίας, είναι η θεραπεία, της νοεράς ενεργείας τής ψυχής. Αυτή είναι η δουλειά της Εκκλησίας. Να θεραπεύει την ενέργεια αυτή. Είτε είναι ανενέργητη ή δαιμονικά ενεργείν, ή υποτυπωδώς ενεργείν αυτό το πράγμα.

Λοιπόν, εφ’ όσον το έργο της Εκκλησίας είναι να θεραπεύσει τον νουν του ανθρώπου, και να περάσει από την κάθαρση στον φωτισμό, και να θεραπευθεί ο άνθρωπος και να  γίνει αυτό που πρέπει να γίνει, γιατί ο άνθρωπος είναι ψυχοπαθής. Δεν είναι ανάγκη να είναι σχιζοφρενικός για να είναι ψυχοπαθής. Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος είναι ψυχοπαθής. Θέλει κάθαρση τής ψυχής του. Είναι άρρωστος κατά την ψυχή του.

Εφ’ όσον ο κάθε άνθρωπος είναι ψυχοπαθής - διότι ο ορισμός τής ψυχοπάθειας από πατερικής απόψεως είναι ότι σε όποιον δεν λειτουργεί σωστά η νοερά ενέργεια, και σ’ οποιονδήποτε είναι γεμάτος ο νους από τους λογισμούς, όχι κακούς λογισμούς, αλλά και καλούς λογισμούς, όποιος έχει λογισμούς μέσα εις τον νουν του, μέσα στην καρδιά του, ας είναι ηθικοί ή ανήθικοι, ο,τιδήποτε, γιατί μπορεί να είναι ηθικότατοι αυτοί οι λογισμοί που έχει μες την καρδιά του, αυτός ο άνθρωπος είναι ψυχοπαθής. Γι’ αυτό και ο Φαρισσαίος είναι ψυχοπαθής. Και ο κάθε ψευτοχριστιανός που μας κάνει τον πουριτανό και τον φύλακα τής δημοσίας ηθικής.  Αυτός είναι ψυχοπαθής άνθρωπος.

[διακοπή εγγραφής] ...εναντίον της θεωρίας του Δαρβίνου, εναντίον των [ακατανόητη λέξη], κρατών, εναντίον όλων των φιλοσόφων [ακατανόητη λέξη] εναντίον όλων των ανθρώπων που σκέπτονται δηλαδή. Όποιος σκέπτεται δηλαδή και κάνει έρευνα, τα βιβλία αυτά ήταν εναντίον όλων αυτών των ανθρώπων δηλαδή.

Σημειώσεις

(1) Αυτά τα 3 βασικά είδη είχαν βρεθεί ως το 1983. (Το είδος τού Νεάντερταλ που ήταν επίσης γνωστό τότε, δεν το αναφέρει, προφανώς επειδή είναι υποείδος τού Χόμο Σάπιενς). Σήμερα έχουν βρεθεί πολύ περισσότερα είδη ανθρώπων. Περισσότερα ευρήματα που έχουν γίνει από τότε, μπορείτε να δείτε ΕΔΩ.

(2) Προφανώς εδώ μιλάει από μνήμης ο π. Ι. Ρωμανίδης, καθώς ο Χόμο Χάμπιλις τοποθετείται από τα ευρήματα ότι έζησε πριν από 1.800.000 - 2.000.000 χρόνια πριν. Στα 3.500.000 χρόνια που λέει, έζησαν οι Αυστραλοπίθηκοι, αλλά δεν έχουμε ευρήματα που να μαρτυρούν ότι ήδη από τότε υπήρχε και ο Χάμπιλις.

(3) Είναι πλέον γνωστό ότι τα κοινωνικά αυτά έντομα δεν έχουν δική τους νοημοσύνη, αλλά "συλλογική νοημοσύνη", η οποία στηρίζεται στην αλληλεπίδραση φερορμονών κυρίως, μεταξύ τών μελών.

(4) Γνωρίζουμε πλέον ότι οι ήπειροι είχαν διαχωρισθεί ακόμα παλαιότερα από τον άνθρωπο. Τον καιρό που αναφέρει ο π. Ι. Ρωμανίδης, απλώς σχιζόταν το κέρας τής Αφρικής, όπου έγιναν και τα σημαντικότερα παλαιοντολγικά ευρήματα τής καταγωγής μας, και προφανώς αυτό έχει υπ' όψιν.

(5) Και πάλι από μνήμης και εξ αναδρομής μιλώντας ο π. Ι. Ρωμανίδης, προφανώς εννοεί για την χρονολόγηση τού Αδάμ που κατά το κείμενο τών Εβδομήκοντα ανάγεται στο 5.500 π.Χ. (και όχι πριν από 5.500 χρόνια). Πράγματι, πριν ακόμα γίνουν οι ανακαλύψεις που μεταθέτουν τη δημιουργία τού κόσμου τόσο πίσω, δεν υπήρχε λόγος να υποθέσουμε ότι οι Δημιουργικές ημέρες τής Γένεσης ήταν χρονικές περίοδοι και όχι 24άωρες. Αν και ήδη από τον 4ο αιώνα, ο άγιος Βασίλειος σαφώς λέει ότι πρόκειται για περιόδους. Έτσι πολλοί ακόμα και σήμερα, αγνοώντας τις ανακαλύψεις τής επιστήμης, συγχέουν τη χρονολόγηση τού Αδάμ (στο 5.500 π.Χ.), με τη χρονολόγηση τής δημιουργίας τού κόσμου, που πάει πίσω δισεκατομμύρια έτη.

(6) Σήμερα γνωρίζουμε ότι το σύμπαν είναι παλιό περίπου 13.800.000.000 χρόνια. Ο αρχαιότερος γαλαξίας που έχουμε δει, είναι 13.100.000.000 ετών, αυτός που φαίνεται στην ανωτέρω εικόνα τής υποσημείωσης.

(7) Η ερμηνεία που προτείνουμε στον ιστότοπο αυτό, δεν έχει κανένα πρόβλημα, ούτε με την κατ' ακρίβειαν απόλυτη αξιοπιστία τών λέξεων και φράσεων τής Αγίας Γραφής, καθώς ΟΛΑ τα Ορθόδοξα δόγματα και τα χωρία τής Αγίας Γραφής, δένουν απόλυτα και αρμονικά με την ερμηνευτική πρόταση τής Εξελικτικής Δημιουργίας. Και δεν είναι τυχαίο που την ερμηνεία αυτή τη βασίσαμε στο βιβλίο τού π. Ι. Ρωμανίδη: "Το Προπατορικό Αμάρτημα"!

(8) Και το θεολογικό αυτό πρόβλημα δεν υφίσταται καν σύμφωνα με την ερμηνευτική πρόταση που προτείνουμε, καθώς ο άνθρωπος αν και εξελιγμένος, από τη στιγμή που πλάσθηκε κατ' εικόνα Θεού μέσω τής Εξέλιξης, δηλαδή από τη στιγμή που έλαβε εκτός από σώμα, και λογική ψυχή (κατά την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο), πλασμένη κατ' εικόνα Θεού, είναι τέλειος (κατά την πληρότητα) άνθρωπος και όχι κτήνος.

(9) Μετά την αποκωδικοποίηση τού DNA τριών διαφορετικών ανθρώπινων ειδών (σάπιενς, νενάντερταλ και ντενίσοβα), και διαφόρων πιθήκων, στην αρχή τού 21^ου αιώνα, γνωρίζουμε πλέον ότι ο άνθρωπος διαφέρει στον γενετικό τού κώδικα κατά 1,3% περίπου από το γονιδίωμα τού χιμπατζή μπονόμπο, και λίγο περισσότερο με τον γορίλα και άλλα είδη πιθήκων. Είναι όμως πολύ πιο όμοιο με τού ανθρώπου τής Ντενίσοβα και τού Νεάντερταλ, σε σημείο που κάποιοι σύγχρονοι πληθυσμοί να προκύπτει ότι έχουν καταγωγή και από αυτά τα είδη ανθρώπων λόγω περιορισμένης επιμειξίας τών προγόνων τους με αυτά. (Π.χ. κάτοικοι τής Νοτιοανατολικής Ασίας και Ηπειρωτικής Κίνας)

(10) Αν ο π. Ι. Ρωμανίδης είχε προλάβει την αποκωδικοποίηση τού DNA που έγινε στις αρχές τού 21^ου αιώνα, θα γνώριζε με σαφήνεια ότι ΕΙΝΑΙ δυνατόν μέσω τών επιστημών να τεκμηριώσουμε την εξελικτική γραμμή τού ανθρώπου από τα ζώα, με πολλές ΓΕΝΕΤΙΚΕΣ μεθόδους, που στην εποχή του βρίσκονταν ακόμα στα σπάργανα. Σήμερα μέσω τού μιτοχονδριακού και φυλετικού DNA έχουν πλέον τεκμηριωμένα εξιχνιασθεί οι ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ μεταλλάξεις τού ανθρώπου, και μέσω ενσωματωμένων ιών στο DNA το δικό μας και συγγενικών με εμάς ζώων, μπορούμε πλέον ξεκάθαρα να μιλάμε με ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ τού κοινού μας προγόνου.

Δείτε επίσης: Πώς ο κατ' εικόνα τού Θεού άνθρωπος γίνεται καθ' ομοίωσιν εν Αγίω Πνεύματι. Αγίου Ειρηναίου τής Λυών (2ος - αρχές 3ου αιώνος)

Αναδημοσιευμένο από: http://anavaseis.blogspot.gr/2010/04/mp3-m-20.html

Aπόσπασμα από ομιλία του πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνού, που έγινε εκ μέρους του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

Εκ μέρους του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Προέδρου του κ. Δημητρίου Γονή, είχα την τιμή να καταθέσω λίγα λόγια, αγάπης, σεβασμού και τιμής εις τον Μεγάλον Συνάδελφο, που όδευε «εις τα άνω βασίλεια».

Ο ίδιος ο εκλιπών έχει σημειώσει σε μία από τις σπάνιες αυτοπαρουσιάσεις του τα εξής:

«Οι γονείς μου ήσαν από την Ρωμαϊκή Καστρόπολιν της Αραβησσού της Καππαδοκίας, οπού γεννήθηκε ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Μαυρίκιος (582 - 602), ο οποίος διόρισε ως Πάπα της Ρώμης τον Άγιον Γρηγόριο τον Μέγα (590-604) και ο οποίος με την σειράν του διόρισε ως πρώτον αρχιεπίσκοπο του Καντέρπουρι τον Αυγουστίνο (597-604). Γεννήθηκα εις τον Πειραιά, τας 2.3.1927. Έφυγα από την Ελλάδα και μετανάστευσα στην Αμερική, στις 15 Μαΐου 1927 (σε ηλικία 72 ήμερων), με τους γονείς μου και μεγάλωσα εις την πόλιν της Νέας Υόρκης στο Μανχάταν στην 46ην οδόν μεταξύ της 2ας και της 3ης Λεωφόρου.

Είμαι απόφοιτος του Ελληνικού Κολεγίου Μπρούκλαϊν, Μασαχουσέτης, της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέηλ, Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ (School of Arts and Sciences). Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου στην Θεσσαλονίκη και Επισκέπτης Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού του Πανεπιστημίου Μπαλαμάντ, του Λιβάνου από το 1970.»

Θα προσθέσουμε σ' αυτά ότι σπούδασε ακόμη στο Ρωσικό Σεμινάριο του Αγίου Βλαδίμηρου της Νέας Υόρκης, στο επίσης Ρωσικό Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι και στο Μόναχο της Γερμανίας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος το 1951 και έκτοτε διακόνησε ως εφημέριος σε διάφορες ενορίες των ΗΠΑ. Μεταξύ των ετών 1958 και 1965 υπηρέτησε ως καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού, παραιτήθηκε όμως το 1965, διαμαρτυρόμενος δια την απομάκρυνση του π. Γεωργίου Φλορόφσκι από την Σχολή.

Η εκλογή του για την Έδρα της Δογματικής στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έγινε στις 12 Ιουνίου 1968, αλλά δεν διωρίζετο, διότι κατηγορείτο ως «κομμουνιστής»! Τελικά ο διορισμός του έγινε το 1970. Το 1984, δια προσωπικούς λόγους παραιτήθη με πλήρη σύνταξη, αλλά δεν εθεωρήθη καλό να του απονεμηθεί ο τίτλος του Ομότιμου, κάτι που έρχεται να αποκαλύψει και τις δυσλειτουργίες της θεολογικής συντροφιάς μας.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Έχει συγγράψει πλήθος μελετών, πολλές από τις όποιες είναι ακόμη ανέκδοτες και πρέπει να συνεκδοθούν εις σειράν τόμων. Τα κατάλοιπά του είναι ανάγκη να ασφαλισθούν διότι έχουν πολλά να προσφέρουν και αποκαλύψουν. Η διδακτορική του διατριβή περί του Προπατορικού Αμαρτήματος κυριολεκτικά επαναστατική, άνοιξε νέους δρόμους στη θεολογία μας, ακολούθησαν δε τα βιβλία του για την Ρωμιοσύνη, που είχαν την ίδια σημασία, για τον χώρο της Ιστορίας. Και των δύο αυτών χώρων, την έρευνα και κατανόηση, ανανέωσε ο π. Ιωάννης.

Το έργο και η προσφορά του στην επιστήμη έχουν διερευνηθεί συστηματικά στη διδακτορική διατριβή του Andrew Sopko, Prophet of Roman Orthodoxy – The Theology of John Romanides Canada 1998.

Εξ ίσου όμως μεγάλη υπήρξε η συμβολή και η προσφορά του στην Εκκλησία μας με την συμμετοχή του στους Θεολογικούς Διάλογους με Ετερόδοξους, ιδιαίτερα με τον Αγγλικανισμό, αλλά και αλλόδοξους (Ιουδαϊσμό και Ισλάμ). Το γεγονός δε, ότι μητρική του γλώσσα ήταν η αμερικανική (αγγλική), του εξασφάλιζε την άνεση που χρειαζόταν, για να αναπτύσσει με κάθε ακρίβεια τις θέσεις της Εκκλησίας μας. Στο Διάλογο με την Παγκόσμια Λουθηρανική Ομοσπονδία (1978 κ.ε.) είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω βαθύτερα, να συνδεθώ μαζί του με ισχυρά φιλία και το κυριότερο δι' εμέ, να γίνω πραγματικά μαθητής του, πέρα από την πολυετή και συνεχή μελέτη των έργων του. Στους Διάλογους αυτούς εφαίνετο η ευρεία γνώση του στην πατερική παράδοση, αλλά και των παραχαράξεών της, στην Ανατολή και τη Δύση, κατ' εξοχήν δε η γνώση της Θεολογίας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ακρογωνιαίου λίθου της ορθοδόξου παραδόσεως

Ο π. Ιωάννης υποστήριζε την σχέση θεολογίας και αγιοπνευματικής εμπειρίας και τους σταθμούς της πνευματικής πορείας των Αγίων: κάθαρσις - φωτισμός - θέωσις, ως προϋπόθεση των Οικουμενικών Συνόδων και της αυθεντικής αποδοχής των, κάτι που έχει χαθεί στη Δύση, αλλά και στη δυτικίζουσα δική μας θεολογική σκέψη. Η στροφή αυτή στην πατερικότητα, ως εκκλησιαστική γνησιότητα, συνέχισε και συνεπλήρωσε την ανάλογη κίνηση του π. Γεωργίου Φλορόφσκι, την πορεία του οποίου ακολούθησε στον οικουμενικό Διάλογο, θεωρούμενος και αυτός συχνά ενοχλητικός και όχι εύκολος συνομιλητής. Κάποτε θα γράφουν αυτά όλα, για να φανεί η υπεροχικότητα του εκλιπόντος, αλλά και η αληθινή συμβολή του στην διεθνή και οικουμενική παρουσία της Ορθοδοξίας, έστω και αν συχνά έμενε μόνος...

ΕΠΟΧΗ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΡΩΜΑΝΙΔΗ

Θεωρώντας το θεολογικό του έργο, διδακτικό, συγγραφικό, και αγωνιστικό, αναγκαζόμεθα εκ των πραγμάτων να κάνουμε λόγο, για εποχή προ και μετά τον π. Ρωμανίδη. Διότι έφερε αληθινή τομή και ρήξη με το σχολαστικό παρελθόν μας, που λειτουργούσε ως βαβυλώνιος αιχμαλωσία στη θεολογία μας. Η διατριβή του σφράγισε αποφασιστικά αυτή την αναγεννητική πορεία, σε σημείο, που και αυτοί οι για διαφόρους λόγους επικριτές ή ιδεολογικά αντίπαλοι του να προδίδουν στα γραπτά τους την επιρροή του π. Ιωάννου στη θεολογική τους σκέψη. Συγκεκριμένα, ο π. Ιωάννης:

α) Επανέφερε στον ακαδημαϊκό θεολογικό χώρο την προτεραιότητα της πατερικής εμπειρικής θεολογήσεως, παραμερίζοντας τον διανοητικό - στοχαστικό - μεταφυσικό τρόπο θεολογήσεως,

β) Συνέδεσε την ακαδημαϊκή θεολογία με την λατρεία και την φιλοκαλική παράδοση, καταδεικνύοντας την αλληλοπεριχώρηση θεολογίας και πνευματικής ζωής και τον ποιμαντικό - θεραπευτικό χαρακτήρα της δογματικής θεολογίας.

γ) Διείδε και υιοθέτησε στη θεολογική μέθοδο τον στενό σύνδεσμο δόγματος και ιστορίας και γι' αυτό μπόρεσε να κατανοήσει όσο λίγοι την αλλοτρίωση και πτώση της θεολογίας στη Δυτική Ευρώπη, που επήλθε με την φραγκική κατάκτηση και επιβολή. Η καλή γνώση της ιστορίας, εξ αλλού, Φραγκοσύνης και Ρωμιοσύνης (προοριζόταν για καθηγητής της Ιστορίας στο Γέηλ) τον βοήθησε να διαπιστώσει και αναλύσει τη διαμετρική διαφορά Φράγκικου και Ρωμαίικου πολιτισμού, εισάγοντας ρωμαίικα κλειδιά στη διερεύνηση της ιστορίας και του πολιτισμού μας.

δ) Βοήθησε, έτσι, την πληρέστερη έρευνα και του Ελληνισμού, έξω από τις κατασκευασμένες δυτικές θέσεις, με την ορθή - ως απόλυτα τεκμηριωμένη - χρήση των ιστορικών μας ονομάτων, της σημασίας και δυναμικής τους στην Ιστορική μας πορεία.

ΟΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ

Είναι γεγονός, ότι οι ετερόδοξοι ανεγνώριζαν περισσότερο από μας την προσωπικότητα του π. Ιωάννου και τη σημασία του για την Ορθοδοξία Εθεωρείτο ο καλύτερος ορθόδοξος ερευνητής του ιερού Αυγουστίνου, που βοηθούσε και τη δυτική θεολογία στην κατανόηση του, χαρακτηρίσθηκε δε «ο μεγαλύτερος σίγουρα των εν ζωή Ορθοδόξων θεολόγων, του οποίου τα συγγράμματα αποτελούν κριτική μελέτη του έργου του Αυγουστίνου υπό το φως της πατερικής Θεολογίας». Πρέπει δε να λεχθεί, ότι στον π. Ιωάννη οφείλεται η σπουδαία επισήμανση, ότι η διδασκαλία του Βαρλαάμ του Καλαβρού, για τις θεοπτικές εμπειρίες των προφητών ως «φαινομένων φυσικών, γινομένων και απογινομένων» ανάγεται στο Περί Τριάδος έργο του ι. Αυγουστίνου.

 

Σεβαστέ και αγαπημένε π. Ιωάννη, οι φίλοι, συνεργάτες και συνόμιλοί σου, σου εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας, για όσα με την χάρη του Θεού μας έδωσες. Οι χιλιάδες των αμέσων η έμμεσων μαθητών σου επίσης. Κρατούμε την θεολογική παρακαταθήκη σου ως βακτηρία στο σκοτάδι, που εξαπλώνει παντού ο υπολογισμός, η αγνοία, η αδιαφορία και το συμφέρον. Μας συνέδεσες με την πατερικότητα στο χώρο της ακαδημαϊκής θεολογίας, παραπέμποντας συνεχώς στη λατρεία και την άσκηση, όπου καλλιεργείται η αληθινή θεολογία. Σε ευχαριστούμε!